Mikroangiopatia płucna w przebiegu cukrzycy

Cukrzyca jest schorzeniem metabolicznym, charakteryzującym się przewlekłą hiperglikemią oraz nieprawidłową przemianą węglowodanów, białek i tłuszczów. To zaburzenie metabolizmu wynika z upośledzonego wydzielania insuliny, niewłaściwego oddziaływania insuliny na tkanki lub współistnienia obu mechanizmów jednocześnie. Długotrwała cukrzyca prowadzi do rozwoju mikroi/ lub makroangiopatii, co może wywierać niekorzystny wpływ na czynność wielu narządów. Mikroangiopatia dotyczy szczególnie narządu wzroku (retinopatia), nerek (nefropatia) i obwodowego układu nerwowego (neuropatia). Mało poznany pozostaje wpływ mikroangiopatii cukrzycowej na czynność płuc. Nieliczne dostępne badania donoszą o ograniczeniu rezerw wentylacyjnych układu oddechowego i upośledzeniu pojemności dyfuzyjnej płuc dla tlenku węgla u chorych na cukrzycę zarówno typu 1, jak i 2. Może to świadczyć o uszkodzeniu bariery pęcherzykowo-włośniczkowej w płucach w przebiegu cukrzycy. W pracy przedstawiono przegląd dostępnego piśmiennictwa dotyczącego mikroangiopatii płucnej i jej wpływu na stan czynnościowy układu oddechowego.