Biomarkery w POChP—Czy są Nam Potrzebne?

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) nadal pozostaje niezwykle ważnym problemem medycznym i społecznym oraz jedną z głównych przyczyn zgonów. Wiąże się ona z paleniem tytoniu, którego skutkiem jest przewlekły, postępujący proces zapalny w układzie oddechowym ze zmianami patologicznymi w drogach oddechowych, płucach oraz z konsekwencjami pozapłucnymi i ogólnoustrojowymi. Standardowe metody klasyfikacji POChP (np. pomiar natężonej objętości wydechowej pierwszosekundowej) nie odzwierciedlają różnorodności cech choroby i jej przebiegu, stanu klinicznego chorych. Są mało przydatne w różnicowaniu fenotypów. Wiele surowiczych biomarkerów zapalenia wykazuje korelacje z aktualnym stanem chorego, na przykład z zaostrzeniem POChP, lepiej odzwierciedlając aktywność choroby czy zachodzące procesy patologiczne. Konieczne jest opracowanie i wprowadzenie nowych strategii nie tylko do określania przyczyn zaostrzenia choroby, ale także do fenotypowania chorych, prognozowania oraz indywidualizowania ich leczenia. W ciągu ostatniego dziesięciolecia znacznie poszerzono wiedzę na temat biomarkerów. Ich dalsza identyfikacja pozwoli na opracowanie skutecznych, powtarzalnych metod oznaczania stężeń biomarkerów w surowicy krwi. Wyniki prowadzonych na dużą skalę kompleksowych badań klinicznych mogą się istotnie przyczynić do wprowadzenia nowych leków oraz poprawy wyników leczenia POChP.