Oparzenia dróg oddechowych

Oparzenia inhalacyjne są głębokimi urazami obarczonymi znaczną śmiertelnością, które w istotny sposób pogarszają rokowanie chorych z ciężkimi oparzeniami ciała. Zmiany zachodzące pod wpływem urazu inhalacyjnego obejmują: obrzęk i martwicę błony śluzowej oskrzeli, zwiększenie przepływu krwi przez naczynia płucne i wzrost ich przepuszczalności, gromadzenie się w świetle oskrzeli wałeczków zbudowanych ze śluzu, obumarłych komórek, włóknika i neutrofili oraz uogólnioną reakcję zapalną mediowaną przez cytokiny. W wyniku opisanych procesów dochodzi do zaburzeń wymiany gazowej w płucach i w konsekwencji do niedotlenienia tkanek. Wprowadzenie standaryzowanych procedur diagnostyki endoskopowej u chorych z podejrzeniem oparzenia dróg oddechowych pozwoliło na szybkie rozpoznanie tego urazu i wdrożenie specjalistycznego leczenia, skutkującego zmniejszeniem liczby zgonów z powodu oparzeń. Stosowane metody terapeutyczne nie zawsze są skuteczne, a przy tym obarczone powikłaniami wynikającymi z instrumentacji dróg oddechowych. Istnieje więc konieczność stałej modyfikacji postępowania i poszukiwania nowych metod leczenia. Obserwowane korzystne efekty wczesnych zabiegów tlenoterapii hiperbarycznej dają nadzieję na szybkie wprowadzenie tej metody do standardów leczenia oparzeń inhalacyjnych.