The Application of MDCT in the Diagnosis of Chest Trauma

Wstęp: Urazy stanowią główną przyczynę zgonów pacjentów do 40. rż., trzecią pod względem częstości występowania na świecie, po chorobach układu krążenia i nowotworach. Współczesna diagnostyka obrazowa urazów klatki piersiowej wykorzystuje klasyczne zdjęcia rentgenowskie (RTG), wielorzędową tomografię komputerową (WTK), badanie USG przez ścianę klatki piersiowej, USG przezprzełykową, angiografię RTG i rezonans magnetyczny. Celem pracy była ocena wskazań do wielorzędowej tomografii komputerowej (WTK) u chorych po urazie klatki piersiowej oraz ocena przydatności tej metody w ocenie uszkodzeń urazowych. Materiał i Metody: 60 chorych z urazem klatki piersiowej diagnozowanych w Zakładzie Radiologii IGiChP w Warszawie w okresie od maja 2004 roku października 2007 roku miało wykonane WTK klatki piersiowej. Wyodrębniono dwie grupy zależne od typu urazu — tępego albo drążącego, analizowano uszkodzenia urazowe w grupach oraz zbadano zależność poszczególnych obrażeń od rodzaju urazu. U 30 pacjentów porównano wykrywalność 20 wybranych typów obrażeń w RTG i WTK. Przeanalizowano zgodność wyników WTK z rozpoznaniem śródoperacyjnym i bronchoskopią oraz wpływ wyniku WTK na leczenie. Wyniki: Uraz tępy w wywiadzie stwierdzono u 51 chorych (grupa 1), uraz drążący u 9 (grupa 2). U chorych z grupy 1 stwierdzono istotnie częściej stłuczenie płuca i złamania żeber, w grupie 2 — krwiak osierdzia. Przyjmując wynik WTK jako punkt odniesienia czułość i swoistość RTG w badanej grupie chorych wynosiła odpowiednio 66.7% i 58%. Zmianę postępowania leczniczego na podstawie wyników WTK wykazano u 83.3% pacjentów. Czułość i swoistość badania WTK w ocenie uszkodzenia dróg oddechowych, w odniesieniu do bronchoskopii wynosiła: 72.7% i 100%. Zgodność wyników WTK z oceną śródoperacyjną wyniosła 43%, a wiodącą przyczyną niezgodności był brak rozpoznania uszkodzenia przepony w badaniu WTK. Wnioski: WTK jest cenną metodą obrazową w diagnostyce urazów klatki piersiowej, o wysokiej czułości i swoistości w wykrywaniu zagrażających życiu obrażeń, także w ocenie uszkodzeń tchawicy i oskrzeli. Wartość diagnostyczna RTG była niska. Wykazano zgodność WTK z oceną śródoperacyjną, za wyjątkiem przypadków uszkodzeń przepony i rozerwania płuca. W przedstawianym materiale WTK zmieniła postępowanie lecznicze u 83% badanych pacjentów.