Związek wariantów polimorficznych genów kodujących interleukiny z występowaniem wielolekoopornej gruźlicy w populacji Ukrainy

Wstęp: Gruźlica wielolekooporna (MDR-TB) stanowi poważny problem zdrowotny w pewnych regionach świata. Interleukiny 2 (IL-2), 4 (IL-4) i 10 (IL-10) odgrywają istotną rolę w immunopatogenezie gruźlicy. Podatność na gruźlicę wielolekooporną może być genetycznie uwarunkowana. Celem badania była ocena związku pomiędzy polimorfizmem genów IL-2, IL-4, IL-10 a występowaniem gruźlicy wielolekoopornej w populacji ukraińskiej. Materiał i metody: Do badania włączono 140 chorych na gruźlicę naciekową i 30 osób zdrowych (grupa kontrolna). Wyodrębniono grupę chorych na gruźlicę wielolekooporną (MDR TB) i gruźlicę z zachowaną opornością na leki przeciwgruźlicze (non-MDR TB). Zbadano polimorfizm T330G genu IL-2, C589T genu IL-4 i G1082A genu IL-10 przy zastosowaniu łańcuchowej reakcji polimerazy. Stężenia IL-2, IL-4 and IL-10 w surowicy oznaczono za pomocą testu ELISA. Wyniki: Przed leczeniem u chorych na gruźlicę stężenia w surowicy IL-2 były wyższe, a IL-4 i IL-10 niższe w porównaniu z grupą kontrolną. Stężenia IL-4 i IL-10 były istotnie niższe, podczas gdy stężenie IL-2 było istotnie wyższe w grupie MDR TB w porównaniu z pozostałymi chorymi (non- MDR TB). Opisane zmiany związane były z homozygotycznymi lub heterozygotycznymi mutacjami polimorficznymi C589T genu IL-4, G1082A genu IL-10 i T330G genu IL-2. Wnioski: Mutacje genów badanych cytokin mogą stanowić czynnik ryzyka gruźlicy i prowadzić do progresji i przewlekania się choroby. W grupie MDR TB genotypy heterozygotyczne badanych cytokin występowały najczęściej.