Wpływ otyłości i zespołu metabolicznego na ciężkość choroby, jakość życia, jakość snu i markery zapalenia u chorych na astmę w Indiach

Wstęp: Celem badania było porównanie ciężkości astmy, jakości życia, jakości snu, zaburzeń oddychania w czasie snu i markerów zapalenia u chorych na astmę z otyłością, z lub bez zespołu metabolicznego z analogicznymi parametrami w grupie chorych na astmę bez otyłości. Materiał i metody: Do badania włączono 60 chorych na astmę, których podzielono na równe pod względem liczebności grupy chorych bez otyłości (NOA non-obese), otyłych bez zespołu metabolicznego (OANMS, obese without metabolic syndrome) oraz otyłych z zespołem metabolicznym (OAMS, obese with metabolic syndrome). Przedmiotem oceny była ciężkość astmy, jakość życia oraz jakość snu za pomocą kwestionariuszy i stężenia markerów zapalenia (FENO, hs-CRP, IL-5, IL-6 i leptyna). Badanie uzyskało aprobatę komisji etycznej odpowiedniej dla instytucji. Wyniki: Wyniki badań wskazują, że chorzy z grupy OAMS mogą reprezentować podtyp astmy o istotnie cięższym przebiegu (p < 0,05), gorszej jakości życia (p < 0.05), większym ryzyku obturacyjnego bezdechu podczas snu (p < 0.05), z obniżoną czynnościową pojemnością zalegającą (FRC) (p < 0.05), wyższymi stężeniami markerów zapalenia (leptyna i IL-6) (p < 0.05) oraz częstszym występowaniem zaburzeń oddychania podczas snu (p < 0.05) w porównaniu z grupami NOA i OANMS. Wnioski: W badaniu wykazano, że otyli chorzy na astmę, a szczególnie z zespołem metabolicznym, stanowią szczególny podtyp. Z tego powodu leczenie zespołu metabolicznego wraz z odpowiednim leczeniem astmy może być niezbędne w celu uzyskania optymalnej kontroli choroby.