Predyktory Niepowodzenia Wentylacji Nieinwazyjnej u Krytycznie Chorych i Otyłych Pacjentów—Krótki Przegląd Piśmiennictwa

W ciągu ostatnich dwóch dekad obserwuje się coraz częstsze stosowanie wentylacji nieinwazyjnej (NIV) w leczeniu ostrej niewydolności oddechowej (ARF). Wskaźnik niepowodzeń NIV waha się jednak od 5% do 50%, a warunkiem powodzenia jest dobór pacjentów. Istnieją jednak grupy pacjentów, w których jest większe prawdopodobieństwo skuteczności NIV. Jedna z nich to chorzy na zespół hipowentylacji osób otyłych (OHS). W niniejszym przeglądzie podjęto próbę oceny skuteczności stosowania NIV u chorych z ostrą niewydolnością oddechową i określenia predyktorów niepowodzenia NIV u pacjentów z otyłością patologiczną. Zaledwie w kilku badaniach podjęto problem oceny skuteczności NIV w tej grupie chorych. Metoda ta okazywała się skuteczniejsza przy bardziej restrykcyjnej selekcji pacjentów. Otyli, u których niepowodzenie NIV było zauważalne wcześnie, charakteryzowali się wysokim stopniem ciężkości choroby przy przyjęciu do szpitala. Natomiast u więcej niż połowy pacjentów z hiperkapnią i zdekompensowanym zespołem OHS występowała opóźniona, aczkolwiek pozytywna odpowiedź na NIV. U pacjentów z dekompensacją OHS zaobserwowano korzystniejsze rokowanie i lepszą reakcję na NIV niż u innych chorych z hiperkapnią. Potrzebowali oni wyższych nastawień aparatu, dłuższego czasu do obniżenia PaCO₂, częściej występowała u nich opóźniona, ale pozytywna odpowiedź na zastosowane leczenie, co powinno raczej przekonywać do stosowania NIV zamiast wczesnej intubacji. Ponieważ nie odnotowano wyraźnych predyktorów niepowodzenia stosowania NIV, konieczna jest dalsza uważna i długookresowa obserwacja.