Przypadek złuszczającego śródmiąższowego zapalenia płuc jako rzadkiej postaci samoistnego śródmiąższowego zapalenia płuc

Samoistne śródmiąższowe zapalenia płuc to niejednorodna grupa chorób o podobnych objawach klinicznych. Podstawą ich obecnie stosowanej klasyfikacji są w głównej mierze różnice w obrazie histologicznym, jednak istotnym dopełnieniem całości procesu diagnostycznego, pomagającym w ustaleniu precyzyjnego rozpoznania, jest obraz tomograficzny o wysokiej rozdzielczości. Jedną z rzadziej występujących form samoistnego śródmiąższowego zapalenia płuc jest złuszczające śródmiąższowe zapalenie płuc występujące częściej u mężczyzn obciążonych wywiadem nikotynowym w 4.–5. dekadzie życia. W pracy przedstawiono przypadek 50-letniego mężczyzny przyjętego na Oddział Pneumonologii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w celu dalszej diagnostyki przewlekającego się obustronnego zapalenia płuc, z objawami upośledzonej tolerancji wysiłkowej, produktywnym kaszlem i stanami podgorączkowymi. Na podstawie wykonanych badań dodatkowych, zgodnych z zalecanym algorytmem postępowania diagnostycznego, obejmujących również wideotorakoskopię z pobraniem wycinków tkankowych, dokonano ostatecznego rozpoznania złuszczającego śródmiąższowego zapalenia płuc. Po zastosowaniu steroidoterapii systemowej obserwowano remisję choroby.